ایرنا : فیلم «درخت خاموش» برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم همیلتون نیویورک ۲۰۲۲ شد.فیلم درخت خاموش به کارگردانی فایسال سویسال و تهیه‌کنندگی علی نوری اسکویی برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم همیلتون نیویورک ۲۰۲۲ شد. جایزه بهترین فیلم چهاردهمین دوره جشنواره فیلم همیلتون نیویورک، ۱۸ امین جایزه اصلی فیلم درخت خاموش است. این فیلم پیش از این برنده جوایزی همچون جایزه توپ طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم آدانا، سه جایزه اصلی جشنواره فیلم پانوراما بالکان، جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم داستانی از جشنواره فیلم هنرهای زیبا FAFF، بهترین فیلم از جشنواره فیلم برمن، بهترین فیلم جایزه فیلم لندن سیتی، بهترین فیلم جشنواره بین المللی فیلم نپال و... شده بود.

مهر: نمایش موزیکال «سونات جهنمی» در پردیس تئاتر سپند اجرا خواهد شد. اولین اثر نمایشی گروه تئاتر آنتاکال با نام سونات جهنمی از سوم شهریورماه روی صحنه خواهد رفت. سونات جهنمی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی ارسلان شهبازبیگی و نویسندگی فرشاد زارعی در پردیس تئاتر سپند اجرا خواهد شد. در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «غریبه‌ای راه گم کرده وارد گورستانی متروکه می‌شود. او در مواجهه با مردگان آن جا متوجه می‌شود که باید خود را از دست گورکن قبرستان نجات دهد. مردگان با روایت کردن سرگذشت خود در قالبی موزیکال به غریبه کمک می‌کنند تا بتواند گورکن را از میان بردارد اما گورکن درخواست دیگری از غریبه دارد.»

ایسنا: «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری در بخش مسابقه چهلمین جشنواره فیلم‌های فانتاستیک فست بروکسل پذیرفته شد. این فستیوال یکی از مشهورترین جشنواره‌های فیلم‌های ژانر در جهان است که بیش از یکصد فیلم سینمایی و کوتاه از سراسر جهان از ژانرهای وحشت، فانتزی و علمی- تخیلی و اکشن هرسال از تاریخ ۷ تا ۱۷ شهریور در شهر بروکسل بلژیک برگزار می‌شود. زالاوا به تهیه‌کنندگی سمیرا و روح‌الله برادری با بازی نوید پورفرج، پوریا رحیمی‌سام و هدی زین‌العابدین در بخش مسابقه فیلم‌های نوظهور فستیوال فیلم‌های خارق‌العاده (fantasticfest) بروکسل بلژیک حضور دارد. چهلمین دورهٔ این رویداد مهم سینمایی بیست رویداد و برنامه‌جنبی از جمله کارگاه‌های گریم فیلم‌های وحشت و مستر کلاس طراحی خون‌آشام‌ها برگزار می‌شود.

کافه سینما: ویرجینیا پتن آخرین بازیگر بزرگسال بازمانده از «چه زندگی شگفت‌انگیزی» درگذشت. پتن آخرین بازیگر بزرگسال بازمانده از فیلم «چه زندگی شگفت‌انگیزی» بود. «ویرجینیا پتن ماس» آخرین بازیگر بازمانده فیلم «چه زندگی شگفت‌انگیزی» (It's a Wonderful Life) «فرانک کاپرا» ۱۸ آگست در ۹۷ سالگی درگذشت. «کارولاین گرایمز» که به عنوان یک کودک بازیگر در «چه زندگی شگفت‌انگیزی» با ماس همکاری کرده، در فیسبوک درگذشت او را تأیید کرده است. ماس در «چه زندگی شگفت‌انگیزی» نقش «روث دیکین بیلی» همسر «هری بیلی» با بازی «تاد کارنز» و برادر زن «جرج بیلی» با بازی «جیمز استوارت» را بازی کرده بود. او آخرین بازیگر بزرگسال بازمانده از آن فیلم بود. «کروز دابلیو. ماس» همسر «وریجینیا ماس» در سال ۲۰۱۲ گفته بود: «ویرجینیا تنها دختری بود که «فرانک کاپرا» مستقیماً با او قرارداد بسته بود. همه بازیگران دیگر در آن فیلم از استودیویی دیگر قرض گرفته شده بودند. اما جینی با آن استودیو نبود و «فرانک کاپرا» عملاً با او برای این فیلم قرارداد امضاء کرد.» ماس در چهار فیلم دیگر از جمله وسترن «عقاب سیاه» (Black Eagle) در سال ۱۹۴۸ نقش‌آفرینی کرد و سپس بازنشسته شد. آخرین فیلم او کمدی «خوش‌شانس» (The Lucky Stiff) در سال ۱۹۴۹ با بازی «دروتی لامور»، «برایان دانلوی» و «کلر ترور» بود. ماس که در سال ۱۹۴۹ ازدواج کرد و در آن آربر میشیگان ساکن شد، در سال ۲۰۱۲ از علت بازنشستگی خود گفته بود: «نمی‌توانستم خودم را تا آخر عمر در این کار ببینم. می‌خواستم دقیقاً آنچه هستم باشم. آن آربر، میشیگان، یک همسر عالی، فرزندان عالی، و مفید بودن برای جامعه. برای جامعه سخت کار می‌کنم.»

سینما روزان: منوچهر اسماعیلی دوبلور هنرمند، پیشکسوت و معروف به مرد هزار صدای دوبله ایران درگذشت. منوچهر اسماعیلی دوبلور مطرح و مرد هزار صدای ایران دار فانی را وداع گفت.

مجید نقی یی مدیر دوبلاژ سیما در تأیید این خبر بیان کرد: متاسفانه منوچهر اسماعیلی بر اثر ایست قلبی در منزل خود دار فانی را وداع گفت.

وی در جزییاتی درباره تشییع پیکر این هنرمند عرصه دوبله تصریح کرد: ایشان چند روزی در بیمارستان بستری بود با این حال به منزل آمده بود و شب ۳۱ مرداد بر اثر ایست قلبی درگذشت.

به گفته مدیر امور دوبلاژ سیما احتمال دارد محل خاکسپاری این دوبلور فقید در بهشت سکینه کرج باشد.

منوچهر اسماعیلی دوبله فیلم‌های بیشماری را بر عهده داشته است و همچنین مدیر دوبلاژ آثار مختلفی بوده است.

او به صحبت کردن به جای چند شخصیت در یک فیلم با صداهای متنوع و تیپ گویی (صحبت با صداهای مختلف) شهرت دارد. در سریال «هزاردستان اسماعیلی همزمان به جای شعبان (محمدعلی کشاورز)، رضا تفنگچی (جمشید مشایخی)، هزاردستان (عزت‌الله انتظامی) و جمشید لایق صحبت کرد.

منوچهر اسماعیلی صداپیشگی در آثار سینمایی بسیاری را هم در کارنامه حرفه‌ای خود داشت. او به جای آنتونی کوئین در نقش حمزه در فیلم محمد رسول‌الله (ص) صحبت کرده بود.

اسماعیلی همچنین دوبله بازیگران مطرحی چون استیو مک کوئین، همفری بوگارت، چارلتون هستون و کرک داگلاس را در کارنامه داشت.

از میان بازیگران مطرح سینمای ایران هم که او دوبله نقش‌هایشان را برعهده داشته می‌توان به گویندگی به جای بهروز وثوقی در فیلم‌های متعددی همچون «قیصر»، «داش آکل»، «سوته دلان» و «رضا موتوری»، جمشید مشایخی در فیلم‌های «قیصر» و «کمال‌الملک»، داریوش ارجمند در سریال «امام علی (ع)» و فیلم «ناخدا خورشید» اشاره کرد.

اسم هنر من گرافیتی است. من بی‌اجازه این کار را انجام می‌دهم، و از این کار اصلاً شرمنده نیستم؛ این بخشی از نوشتار کتاب «بنکسی» به نویسندگی و تصویرگری «فاستو گیلبرتی» است که از سوی انتشارات نظر منتشر شد. کتاب بنکسی به نویسندگی و تصویرگری فاستو گیلبرتی با ترجمه فاطمه کاوندی در 48 صفحه با قطع خشتی کوچک روانه بازار نشر شد. در بخشی از کتاب آمده است: «نگران نباشید، من سارق نیستم! من هنرمندم. برایم هیچ چیز هیجان‌انگیزتر از کشیدن یک نقاشی جایی که هیچ‌کس توقعش را ندارد نیست! من در خیابان‌ها روی دیوار ساختمان‌ها، داخل خانه‌ها و زیر پل‌ها، نقاشی می‌کشم. اسم هنر من گرافیتی است. من بی‌اجازه این کار را انجام می‌دهم، و از این کار اصلاً شرمنده نیستم.»

این کتاب داستانی الهام‌بخش درباره یکی ازمعروف‌ترین و احتمالاً بحث‌برانگیزترین هنرمندان معاصر جهان است. بنکسی نام مستعار یک گرافیتی کار، فعال سیاسی، کارگردان و نقاش انگلیسی است که آثار وی با مضامین سیاسی و اجتماعی در خیابان‌ها و بر روی دیوارها یا پل‌ها نقش بسته‌اند.

وی در آثارش اغلب به درد و اندوه مهاجران و آوارگان می‌پردازد. آثار این هنرمند در سال ۱۹۹۳ به تدریج روی دیوارها و قطارها ظاهر شدند و تا سال ۲۰۰۱ هنر وی در جای جای انگلستان شروع به خودنمایی کرد. بنکسی امضای خودش را داشت به طوری که آثارش به راحتی از آثار سایر هنرمندان سبک گرافیتی قابل تشخیص و تمایز بودند.

آثار این هنرمند اکنون بر دیوارهای بسیاری از شهرها نقش بسته و با هنر خیابانی‌اش بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی روز را به چالش می‌کشد و هدف اصلی او اعتراض است.

هنر خیابانی به آثار هنری گفته می‌شود که در مقابل هنر کلاسیک و هنر موزه‌ای و گالری قرار دارد. گرافیتی تنها بخشی از هنر خیابانی است و این هنر شامل زیرمجموعه وسیعی می‌شود.

نقاشی‌های دیواری این هنرمند بیشتر به موضوع‌هایی مانند گرمای جهانی، جنگ، شنود غیرقانونی و شرایط سخت کاری پرداخته شده است.

یکی از نکات جالب در آثار بنکسی توجه به حیواناتی مثل موش و میمون است که سمبل مبارزه با سرمایه‌داری هستند. تا کنون بارها نقاشی‌های این هنرمند از روی دیوار جدا و به قیمت صدها هزار پوند فروخته شده است.

در روزهای گذشته خبری منتشر شد مبنی بر خروج تام هالند ستارهٔ اسپایدر-من از شبکه‌های اجتماعی (این لینک)، و البته در آن اشاره کردیم که انتشار این اخبار و اشاره به‌سویه‌های منفی این بخش از اینترنت، به‌معنای تأیید ایجاد اختلال در شبکه‌های اجتماعی شهروندان نیست. حالا به‌دو مورد دیگر هم برخورده‌ایم.

جونا هیل می‌گوید که دیگر برای حفظ سلامت روانش فیلم‌های خودش را تبلیغ نمی‌کند. این کارگردان هالیوودی هم چون بسیاری دیگر از سلبریتی‌ها، شبکه‌های اجتماعی را بانی اختلالات روانی خود می‌داند و از آن دوری می‌کند.

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس به نقل از گاردین، جونا هیل می‌گوید که دیگر برای حفظ سلامت روانش فیلم‌های خودش را تبلیغ نمی‌کند. این کارگردان هالیوودی هم چون بسیاری دیگر از سلبریتی‌ها، شبکه‌های اجتماعی را بانی اختلالات روانی خود می‌داند و از آن دوری می‌کند.

این بازیگر و کارگردان سرشناس هالیوودی نامه‌ای سرگشاده نوشته که مبارزه تقریباً ۲۰ ساله خود را با حملات اضطرابی نشان می‌دهد، «که با حضور رسانه‌ها و رویدادهای مواجهه عمومی تشدید می‌شود».

جونا هیل اعلام کرده است که دیگر در تبلیغ فیلم‌هایش شرکت نخواهد کرد، زیرا مشکلات روانی او به دلیل حضور در رسانه‌ها و رویدادهای عمومی تشدید شده است.

این بازیگر ۳۸ ساله برنامه خود را در نامه‌ای سرگشاده که توسط «ددلاین»(Deadline) منتشر شد، پیش از شروع اولین مستند جدید خود، «استاتز»(Stutz)، که او کارگردانی آن را برعهده داشت، فاش کرد.

این فیلم در مورد رابطه هیل با درمانگرش فیل استوتز است که هیل در سال ۲۰۱۷ به توصیه بازیگر همکارش «واکین فینِکس» با او دیدار داشت. در فیلم هیل و درمانگرش درباره سلامت روان او بحث می‌کنند.

هیل نوشت: «از طریق این سفر خودیابی در فیلم، به این درک رسیدم که نزدیک به ۲۰ سال را با حملات اضطرابی گذرانده‌ام که با حضور رسانه‌ها و رویدادهای مواجهه عمومی تشدید می‌شوند.

او گفت هدف کلی ساخت فیلم «استاتز» ارائه درمان و راهکاری برای رهایی از اضطراب برای سطح گسترده‌ای از مخاطبین است تا در قالب یک فیلم تفننی آن را به صورت خصوصی ببینند و به درمان برسند.

هیل گفت با اینکه که مشتاقانه منتظر تماشاگران فیلم هستم، «شما من را در حال تبلیغ این فیلم یا هیچ یک از فیلم‌های آینده‌ام نخواهید دید. من این گام مهم را برای محافظت از خودم برمی‌دارم.

اگر با بیرون رفتن و تبلیغ آن، خودم را بیمارتر می‌کردم، نه با خودم و نه با فیلمم رفتار مناسبی نکرده بودم.

تصمیم هیل یادآور تصمیمی است که «نائومی اوزاکا» تنیس‌باز، یک سال پیش گرفت، زمانی که او اعلام کرد که در کنفرانس‌های مطبوعاتی اجباری در طول مسابقات اوپن فرانسه ۲۰۲۱ به دلیل سؤالات خبرنگاران که بر سلامت روان او تأثیر می‌گذارد، شرکت نخواهد کرد.

اوایل این هفته نیز، «تام هالند»، بازیگر مرد عنکبوتی، اعلام کرد که از شبکه‌های اجتماعی کناره‌گیری می‌کند، زیرا دریافته بود که شبکه‌های اجتماعی برای سلامت روانش «مضر» هستند.

این جوان ۲۶ ساله در ویدئویی که در اکانت اینستاگرام خود که ۶۷ میلیون دنبال کننده دارد، منتشر کرده است، گفت: به نظر من اینستاگرام و توییتر بیش از حد تحریک کننده اختلالات روانی هستند. هر وقت در فضای آن‌لاین مطلبی در مورد خودم می‌خوانم روح و روانم به هم می‌ریزد. بنابراین تصمیم گرفتم یک قدم به عقب برگردم و برنامه را حذف کنم. سلبریتی‌های دیگری از جمله سلنا گومز، اد شیرِن، کامیلا کابلو و دمی لواتو نیز به دلیل سلامت روان، از شبکه‌های اجتماعی کنار کشیده‌اند.

از سوی دیگر: تام هنکس از شبکه اجتماعی توئیتر دیگر استفاده نمی‌کند، چون از نظر او یک «تمرین توخالی» است.

به‌گزارش دنیای تصویر، ستاره «سرباز وظیفه رایان» سابقاً حضوری عادی در توئیتر داشت. مشهور به اشتراک گذاری تصاویر چیزهای گمشده بود که در خیابان پیدا می‌کرد. به هر حال حساب کاربری تام هنکس بسته نشده است اما او از ماه مه 2020 هیچ فعالیتی در این شبکه اجتماعی ندارد. تام هنکس در گفت وگو با نیویورک تایمز توضیح داد که استفاده از توئیتر بیهوده به نظر می‌رسید زیرا او نیازی به تبلیغات یا در معرض دیده شدن بیشتر نداشت. هنکس گفت که پست کردن را متوقف کردم، زیرا اولاً، فکر می‌کردم یک تمرین توخالی است. به اندازه کافی به من توجه شده است. «همچنین، من یک پست مسخره مانند «اینم یک جفت کفش که در وسط خیابان دیدم» می‌گذاشتم و سومین نظر مثلاً این بود: گوربابات، هنکس. نمی‌دانم بخواهم این صفحه را با آن مرد به اشتراک بگذارم یانه. نظر سوم این است که گم شو، کمونیست دوستدار اوباما. خب من نیازی به استفاده از این شبکه مجازی ندارم.»

این بازیگر برنده اسکار پس از بحث در مورد شکاف سیاسی در آمریکا و اشاره به اینکه رسانه‌های اجتماعی منجر به این شده که حقیقت عمومیت پیدا نکند، به غیبت خود در توییتر پرداخت. او گفت: «فقط زمانی این شرایط تغییر می‌کند که افراد زیادی بگویند، «ببخشید، من دیگر هرگز به رسانه‌های اجتماعی توجه نخواهم کرد».

سعید ابوطالب در یک لایو اینستاگرامی از ساخت رئالیتی شوی جدید خود با نام «پدرخوانده» باز هم با محوریت بازی مافیا خبر داد و اعلام کرد باگهای «شبهای مافیا» در کار جدیدش رفع شده است. سعید ابوطالب تهیه‌کننده و کارگردان «شبهای مافیا» که در حال ساخت رئالیتی شوی جدیدی است، در این خصوص گفت: مجموعه جدیدی می‌سازیم که یک رئالیتی شو با موضوع بازی مافیا است. «پدرخوانده» سناریوی پیچیده‌ای دارد و فقط یک ماه بازیگران مشغول یادگیری و تمرین آن بوده‌اند.

وی درباره حساسیت مخاطبان که با دقت هر قسمت از «شبهای مافیا» را تماشا کرده‌اند، افزود: از اولین فصل برنامه در دو سال پیش تا به حال ما رفته رفته اشکالاتمان را برطرف کردیم. خود من شخصاً همه پیام‌ها و نظرات مخاطبان را می‌خوانم.

ابوطالب که در لایو اینستاگرامی با مخاطبان صحبت می‌کرد، تاکید کرد: این رئالیتی شو رکورد همه برنامه‌های مشابه را شکسته و تا جایی که من می دانم در این چهار فصل بیش از یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دقیقه فقط از طریق پلتفرم فیلیمو دیده شدیم. طبیعتاً تعدادی از مردم هم از طریق دانلود غیرقانونی مجموعه را دیده‌اند، البته من قصد اعتراض ندارم و هزینه اشتراک باید به صرفه و برای مخاطبان معقول باشد. به هر حال از طرق مختلفی مجموعه «شبهای مافیا» بارها دیده شده است.

این برنامه‌ساز درباره اینکه چرا آن سبک و سناریو را کنار گذاشته است، توضیح داد: مافیا با سبک و شیوه‌های مختلفی بازی می‌شود و ما آن را حتی الامکان در سناریوی رئالیتی‌شویمان ساده کردیم، چون خیلی از مردم پلیر حرفه‌ای یا گرداننده نیستند. طی دو سال گذشته مخاطبان نقاط ضعف آن سناریو را به ما تذکر دادند و این ضعف‌ها به مرور حل شد. در فصل چهارم متوجه شدیم این سناریو دیگر کارکرد ندارد. چون مخاطب ما این بازی را دَه‌ها بار دیده و از دقایق صد بازی به بعد، بازی برایشان جذابیت پیگیری ندارد.

وی دربارهٔ حواشی قسمت‌های آخر این رئالیتی شو تصریح کرد: درباره حرف و حدیث‌ها نمی‌خواهم جوابی بدهم. طبیعتاً نکات دوستان ربطی به گروه کارگردانی و عوامل پشت دوربین ندارد. در واقع بازی قدری بیش از اندازه برای بازیگرانی که مقابل دوربین بودند اهمیت پیدا کرده و برایشان مهم شده است. برخلاف برنامه‌های مشابهی که با ادعای رئالیتی شو بودن ساخته می‌شوند، این برنامه واقعاً رئال است، ما کات نمی‌دهیم و اگر کات هم داده شود فنی است، مثلاً مشکل نور، صدا یا دوربین داشته‌ایم.

ابوطالب اذعان کرد: از اینکه بازیگران قرار قبلی با یکدیگر داشته‌اند اطلاعی ندارم. برای بعضی از دوستان حساسیت بازی خیلی بالا رفت و احتمالاً لایو و توضیحات آنها را شنیده‌اید. من با آنها صحبت کرده‌ام و خودشان هم گفتند اعتراضشان به بچه‌های کارگردانی و پشت دوربین نبود، بلکه به همکاران خودشان معترض بوده‌اند. ما سعی کردیم این مشکل را در سناریوی جدید حل کنیم و یک ماه اخیر مشغول تمرین همین سناریو بوده‌ایم.

این مستندساز در توضیحات بیشتر افزود: می دانم که مخاطبان بازی جذاب دوست دارند و پلیرها باید بازی بلد باشند. ممکن است شما طرفدار یک چهره محبوب و دوست داشتنی باشید، همه چهره‌ها قابل احترام ودوستان من هستند اما خیلی وقت‌ها تلاشی برای یادگیری بازی نمی‌کردند. ما اسم این سناریو جدید را «پدرخوانده» گذاشته‌ایم و توانایی‌هایی به این کاراکتر اضافه شده است که فعلاً نمی‌خواهم آنها را لو بدهم. بازی را می‌بینید و لذت می‌برید.

وی در خصوص اعتراضات مخاطبان به این نکته اشاره کرد که نمی‌خواهد بگوید چه عواملی مانع از برطرف کردن اشکالات می‌شد.

ابوطالب تاکید کرد: ما در این استودیو «پدرخوانده» را ضبط کرده‌ایم که بسیار بزرگ است و این امکان را به ما می‌دهد بین صندلی بازیگران فاصله بیشتری قرار بدهیم تا متوجه اکت شب یکدیگر نشوند، وقتی گاد حرکت می‌کند، متوجه نشوند و در این استودیو بزرگ فاصله عواملمان یعنی فیلمبردارها خیلی زیاد است. رفع این مشکلات امکانات مادی نیاز داشت که در این برنامه تأمین شده است که به کیفیت کار ما می‌افزاید.

40 روز به پایان مهلت معرفی نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار باقی مانده ولی گمانه‌ها مثل سال‌های قبل از عدم قطعیت خبر می‌دهد. هر چند این اتفاق برای سینمای ما اتفاق تازه‌ای نیست ولی کاش می‌شد داوری و معرفی یکبار با مشکلات کمتری انجام بشود. این در حالی است که به گزارش ایرنا، هم‌اکنون یک هفته از مهلت معرفی هیات انتخاب به آکادمی اسکار گذشته و با توجه به اینکه انتخابات هیات مدیره خانه سینما هنوز برگزار نشده است، بنیاد سینمایی فارابی، لیستی را به آکادمی اعلام کرده که این فهرست و اعضای آن هنوز به دلیل عدم‌اعلام نظر آکادمی، رسانه‌ای نشده است.

اگرچه این هیات، حدود 40 روز تا معرفی نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار وقت دارد اما با توجه به لزوم برنامه‌ریزی برای یک اکران منظم بین‌المللی و حضور موفق در فصل جوایز، ضرورت دارد که این انتخاب، حداکثر در هفته ابتدایی شهریور صورت بگیرد تا نماینده سینمای ایران بتواند با یک برنامه‌ریزی مدون و احتمالاً قرارداد با یکی از پخش‌کنندگان معتبر، نهایت خبرسازی را در فصل جوایز به انجام برساند و با پشتوانه‌ای خوب، راهی اسکار ۲۰۲۳ شود.

البته که برای امسال، نامزدهای چندانی برای هیات انتخاب وجود ندارد. عمده این انتخاب‌ها نیز آثاری هستند که در جشنواره‌های کن و ونیز حضور داشته و همین خود می‌تواند برگ برنده مناسبی برای افتخارآفرینی این آثار در فصل جوایز و علی‌الخصوص جایزه اسکار باشد. البته که برای برخی از این فیلم‌ها، بندهایی وجود دارد که مدیریت سینما و البته صاحبان آثار باید نسبت به رفع و رجوع مشکل آنها اقدام کنند.

گزینه 1: موقعیت مهدی

موقعیت مهدی یکی از گزینه‌هایی است که نامش به عنوان نماینده نهایی سینمای ایران اعلام شده و اتفاقاً از بخت بالایی برای حضور در این رقابت برخوردار است. نگاه غالب در پروسه انتخاب نماینده به آکادمی اسکار این است که آن اثر، دربردارنده اعتقاد و باور قلبی و سرزمینی کشورمان باشد که با این تحلیل، موقعیت مهدی، پراقبال‌ترین فیلم این فهرست است که اگرچه نمایش جهانی و حضور در فستیوال‌های بین‌المللی را در کارنامه ندارد اما می‌توان به شرط معرفی زودهنگام، زمینه‌های حضور جهانی فیلم را در سینماها و جند جشنواره جهانی فراهم آورد.

گزینه 2: برادران لیلا

سومین ساخته سعید روستایی، یکی از گزینه‌ها برای معرفی به آکادمی است. فیلمی که در بخش رقابتی جشنواره کن ۲۰۲۲ حضور داشت و توانست جایزه فیپرشی این رویداد را نیز از آن خود کند. برادران لیلا در جشنواره‌های مونیخ و ملبورن نیز حضور دارد. اکران فرانسه این فیلم نیز از چهارشنبه، دوم شهریور آغاز می‌شود که این پارامتر نیز امتیازی برای این فیلم به حساب می‌آید. فیلم ۱۶۵ دقیقه روستایی، به لحاظ زمانی و سوژه محتوایی نیز پیرو علاقمندی اعضای آکادمی است اما همان‌گونه که مخاطبان سینما می‌دانند، چالش‌هایی جدی میان روستایی و مدیریت سینما برقرار است که خود به تنهایی می‌تواند این فیلم را از گردونه رقابت کنار بگذارد.

مدیریت سینمایی از یک سو مصر به اعمال موارد تعیین‌شده برای این فیلم است و روستایی هم هم‌چنان بر ساز عدم‌رعایت این موارد می‌نوازد. در چنین شرایطی که اصطکاک عمیقی میان این دو قطب ایجاد شده است، خسران اصلی به سینمای ایران بازمی‌گردد که نمی‌تواند چنین نماینده را به آکادمی معرفی کند. بنابراین اگر طولانی شدن پروسه معرفی نماینده به چانه‌زنی برای رفع مشکل برادران لیلا مربوط باشد، می‌توان آن را عقلانی و منطقی دانست چرا که این فیلم، آن مسیر ابتدایی معرفی فیلم به جامعه سینمایی جهان را پیموده و در این زمینه، چند قدم جلوتر از سایر گزینه‌های احتمالی سینمای ایران قرار دارد.

گزینه 3: شب، داخلی، دیوار

وحید جلیلی که یک بار در سال ۲۰۱۹، با بدون تاریخ، بدون امضاء، سابقه حضور در رقابت اسکار را دارد، اکنون و با سومین ساخته‌اش، یکی از بخت‌های سینمای ایران برای معرفی به آکادمی محسوب می‌شود.

این بخت زمانی پررنگ‌تر می‌شود که شب، داخلی، دیوار، از ۱۶ شهریور در بخش رقابتی ونیز ۲۰۲۲ به نمایش درمی‌آید و پس از آن، بلافاصله راهی جشنواره تورنتو خواهد بود. همچنین پخش‌کننده جهانی فیلم نیز مشخص شده و فیلم قرار است با یک برنامه‌ریزی خوب، اکران عمومی خود را در چند کشور آغاز کند.

این فیلم نیز هم‌اکنون دچار چالش است و طبق گفته مدیرکل دفتر نظارت، کمی دیر برای پروانه نمایش اقدام کرده و هنوز نسخه نهایی خود را برای بازبینی ارائه نکرده است. مشکلی که قطعاً می‌تواند با رایزنی حل شده و چون از فاکتورهای لازم برای موفقیت در اسکار ۲۰۲۳ برخوردار است.

گزینه 4: جنگ جهانی سوم

فیلم هومن سیدی تنها از این حیث در این فهرست قرار گرفته که در بخش افق‌ها جشنواره ونیز ۲۰۲۲ حضور دارد. البته که فیلم با توجه به هماهنگی با مدیریت سینما، بدون هیچ مشکلی در این جشنواره حضور دارد و احتمالاً خود را برای حضور قدرتمند در فصل جوایز آماده می‌کند. عنوان فیلم هم می‌تواند برای اعضای آکادمی وسوسه‌انگیز باشد و چون به لحاظ عدم‌چالش با مدیریت سینما، جلوتر از دو گزینه قبلی قرار دارد.

گزینه 5: بی‌رویا

نخستین ساخته آرین وزیردفتری در جشنواره فجر با واکنش‌های مثبتی مواجه شد و حالا به‌واسطه حضور در بخش افق‌ها جشنواره ونیز می‌تواند گزینه خوبی برای معرفی به آکادمی باشد علی‌الخصوص اینکه فیلم یک پخش‌کننده معتبر اروپایی نیز دارد و سوژه آن نیز به لحاظ واگویه‌های روانشناختی، سوژه مورد علاقه اعضای آکادمی است.

بی‌رویا هیچ مشکلی برای حضور در جشنواره‌های خارجی ندارد و همین امتیاز می‌تواند اثر را جلوتر از رقبای سرسخت خود در راه معرفی به آکادمی اسکار ۲۰۲۳ قرار دهد.

البته که به این فهرست می‌توان گزینه‌هایی چون هناس و روز صفر را نیز اضافه کرد که البته از شانس به‌مراتب کمتری به نسبت ۵ گزینه فوق برخوردار هستند.

تنها امیدواری دلسوزان سینما در مسیر انتخاب نماینده این است که گزینه نهایی سینمای ایران برای اسکار ۲۰۲۳، قربانی انتخاب‌های سلیقه‌ای و جناحی نشود تا به‌مانند سالی که یک مستند به این رقابت‌ها راه یافت، شکست سینمای ایران در اسکار، از پیش معلوم‌شده نباشد.